Dat ik druk was met mijn boekje had ik al geschreven. De laatste loodjes en dan kan alles naar de uitgever. Mocht iemand een melding willen hebben wanneer het boekje uitkomt stuur dan even een pb-tje met je e-mail adres naar mij.
Volgende week word ik zestig en ga er dan even tussenuit. Ik houd niet van verjaardagen, noch van alle aandacht erom heen.
Ik vertrek voor een aantal weken naar mijn vrienden Bob en Jenny in de Ariège in Frankrijk. (Zie foto van hun huis). Het is daar erg afgelegen en er is wel internet maar vaak werkt het niet. Ik probeer af en toe online te zijn om o.a. een bezoekje aan 50+ te brengen.
Dinsdag a.s. vlieg ik naar Toulouse waar ze me op komen halen. Van daaruit is het nog een dik uur naar hun huis. Ik zal zien of ik wat foto's kan maken maar een goede fotograaf ben ik niet.
Ik doe een gedichtje hierbij wat ik voor mijn moeder heb geschreven voordat ze overleed.
De muziek is She van Aznavour en ja, ja, ik weet het Aznavour in het Engels is niet om aan te horen voor sommigen, maar de tekst past bij mijn moeder.
Tot ziens allemaal.
Afscheid van mijn moeder.
Mijn moeder was er altijd
voor ons.
Mijn moeder was zorgzaamheid
zolang ze kon.
Mijn moeder kwam uit Indië,
dus wij ook een beetje.
Ze vertelde grappige verhalen
weet je…
Ze kookte rare dingen.
Dat vergeet je nooit.
We eten het nu nog.
Selamat Makan toch?
Mijn moeder zat in een Jappenkamp.
Ze besefte zelf niet
hoe haar dat verlamd
moet hebben.
Mijn moeder verloor
daardoor
het einde
van haar jeugd…
De gezelligheid thuis,
de vreugde en
de vrede
van de Kerst
waar iedereen samengeperst
onder de boom
zong van de takken.
Toen nog zo wonderschoon.
Mijn moeder
vond het leven daarna
boos en ongewoon
gemeen.
Mijn moeder
heeft straks eindelijk rust.
Wordt als ze “boven” komt
wellicht door iedereen gekust
waar ze van hield of
die ze eerder tegenkwam.
Voor dan alvast:
Welterusten lieve mam.