Weten jullie nog dat maanden geleden de wasmachine van Mo het begaf? Natuurlijk leef je mee, want als er zoiets aan de hand is, sta je er als "huisvrouw" toch maar MOoi alleen voor. Vandaar het bijgevoegde liedje: O sole MiO... De i maar een beetje wegslikken en het past precies.
Een grapje erover maken mag ook wel toch? Dus de misère geprobeerd te verwoorden met een knip OOG.
In een dorpje, even boven Groningen, woonde vrouwe Mo.
Een goede huisvrouw, al vond ze het hele huishouden maar zo zo…
Op een dag, een hele uitermate, afschuwelijke, treurige dag, zeg maar,
zat ze met haar handen (nog vol hobbyklei) in het haar.
Ze moest wassen want ze had nog maar één schone pyjama.
Maar wat gebeurde er? Juist… er voltrok zich een drama!
De was zat erin en ook de zeep, dus ze drukte op de knop.
De machine sloeg aan en ineens STOP…
"Ik verrek het verder." zei balorig het machien.
Mo dacht 'heb ik dat nou goed gezien?
Hij doet het niet meer? Heb ik dat weer?'
Wat ze ook deed, hij weigerde ten ene male.
'Jeetje' dacht ze 'dan moet ik maar een nieuwe halen.
Waar koop je zo gauw zoiets?'
In het dorp natuurlijk en ze sprong voortvarend op haar fiets.
In de winkel stonden er veel te veel. Daarvan werd ze tureluurs.
Ze wilde een gewone, niet iets ingewikkelds of heel duurs.
En het moest heel snel dat begrijp je wel. (logisch met nog maar één pyjama MJ).
"Geen probleem" zei de verkoper, "vanmiddag nog trek ik bij u aan de bel."
Helaas, hij maakte hij zijn belofte geenszins waar.
Er ging iets mis. Pas dagen later stond hij op de stoep bij haar.
Ter compensatie kreeg ze wel een leuk cadeau.
Twee flessen wasmiddel van haar eigen merk MO...
Bekijk alle fotoboeken
))) 
