50plusser maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken. 50plusser gebruikt functionele en analytische cookies om u een optimale bezoekerservaring te bieden. Bovendien plaatsen derde partijen tracking cookies om u gepersonaliseerde advertenties te tonen en om buiten de website van 50plusser relevante aanbiedingen van 50plusser te doen. Ook worden er tracking cookies geplaatst door social media-netwerken.
Door op Akkoord te klikken gaat u hiermee akkoord.
Ook hier weer iemand die lijkt te zijn verdwenen. waar ben je? hoe is het? dan maar de wens dat het je het komende jaar 2013 goed mag gaan.
EL
29 augustus 2012 07:25
Heej Meis, Heb al een hele tijd mn hyves verwijderd. Heb daarvoor een aantal keren aangegeven dat dat zou gaan gebeuren en een link geplaatst naar mijn Facebook pagina. Als je daar ook vrienden wilt worden stuur mij dan even een mailtje naar geertje.jammie @gmail.com want ik ben onvindbaar op FB ;-) Dan kun je dit bericht weer verwijderen uit je gastenboek. xx
Harry
20 februari 2012 10:03
Geluk is niet het enigste ...liefde kun je ook delen..en het wordt meer als je het deelt probeer het maar uit groetjes ..harry
Als je jong bent huppel je (hopelijk) onbezorgd door het leven. Al dan niet met vlechtjes :-). Dat is niet voor iedereen zo. Het zou mooi zijn. Naarmate je ouder wordt krijg je steeds meer verantwoordelijkheden en gaat het enthousiaste huppelen steeds moeilijker.
De muziek die ik hierbij heb uitgezocht is uit La Traviata. Een beetje huppelende, danspasserige muziek.
Het werkwoord traviare-meeslepen. La Traviata betekent: De Verdoolde.
Ook hier zijn weer vele versies van te vinden. Ik koos deze vanwege het saamhorigheidsgevoel dat de zangers uitstralen: Pavarotti and friends.
Zien jullie haar ook huppelen?
Het gedichtje had ik net geschreven en kreeg ik een telefoontje. Dit tekeningetje tijdens dat telefoontje gemaakt met een ballpoint en later wat bewerkt met kleurpotlood. Ik ben voorwaar geen tekenaar!
Ze huppelt langs de straten. Haar vlechtjes met haar mee. Ze verliest eerst één strikje daarna ook strikje twee. Zonder strakke vlechtjes. Haar haren heerlijk los. Danspasserig beleven van alles wat nog komt. Het kwam niet zoals ze dacht. Denkend aan de huppels, had ze graag de vlechtjes en haar strikjes terug gehad. Ze wandelt langs de straten. Haar leven met haar mee. Verstrikt in wat men altijd van haar heeft verwacht. Probeer, weer eens zo'n vrolijk strikje. Eerst voorzichtig één later misschien weer twee.
heel goed gedaan Marie Jeanne,zie het vlechtenmeisje huppelen met dansende vlechtjes op de toepasselijke muziek van la traviata.
Mooi en aardig gedicht,je tekende echt voortreffelijk hoor
lieve groetjes
martine
Elin.1
13 okt 2009 00:21
Wat een goed gedichtje en lief tekeningetje.
Een levensloop in miniformaat.
Nee, ik zal niet gauw weer een vlechtje maken, laat staan een strikje proberen.
Benenalie
13 okt 2009 09:27
Hallo Jeanne....ik heb nooit vlechtjes gehad..wilde ze heel graag!!
Mijn moeder hield niet van lang haar!!
Wat een schattige tekening(niet zo min over jezelf)....mooi gedichtje!!
Ik zou met mijn haar(nu) wel vlechtjes kunnen maken....laten we dat
maar niet meer doen!
Fijne dag!!!
Redone
13 okt 2009 10:46
Hoi Jeanne, wat lief en mooi!!!
Liefs Ria
Josefien.1
13 okt 2009 11:27
Goeienmorgen Jeanne,
Ook ik ben ooit mijn strikjes verloren en nooit meer terug gevonden hoewel .. Ik huppelde dans passerig door de kamer op La Traviata. (zonder vlechtjes en strikjes dat dan weer wel)
Erg goed gedicht, het symbolisch verliezen van een (huppel) periode en een schattig tekeningetje! Alles bij elkaar weer helemaal top!
Marianne.1
13 okt 2009 11:53
Ach, eerst strikjes en later verstrikt.. sterke verschuiving! Levensecht haar, met de schaduw op de juiste plekken. En La Traviata kan ik nu nooit meer horen zonder te huppelen.
Wenny-m
13 okt 2009 12:55
Was geweldig met je mee te huppelen. Tekening is leuk geworden hoor.
MarieJeanne
13 okt 2009 13:24
@ Martine. Leuk je dat je het meisje voor je zag. Word je vrolijk van hè?
MarieJeanne
13 okt 2009 13:25
@ Milla. Joh, gewoon weer eens proberen, wie weet hoe goed het bevalt!
MarieJeanne
13 okt 2009 13:26
@ Alie. Hahaha nu mag je vlechtjes en nu wil je ze niet. Het is ook nooit goed. Wij moesten permanent brrr...
MarieJeanne
13 okt 2009 13:27
@ Ria. Dank je hoor.
MarieJeanne
13 okt 2009 13:29
@ Jos. Ik weet niet hoe lang jouw haar is, maar als je strikjes zou kunnen doen, zeker weer eens poberen. En blijf dansen op La Traviata of op wat anders...
MarieJeanne
13 okt 2009 13:31
@ Marianne. Leuk dat je dat opmerkte van strikjes en verstrikt. Dat is zeker bewust door mij zo gedaan. Jij ook hè, blijven huppelen.
MarieJeanne
13 okt 2009 13:35
@ Wenny. Per dag minstens één keer huppelen, daar word je blij van. Is meer een krabbel dan een tekening vrees ik, maar geeft niet. Een mens moet zijn grenzen kennen en daar niet overheen huppelen.
Josefien.1
13 okt 2009 13:53
Ik kan net twee wippende staartjes zonder vlechtjes Jeanne.
Heb het net even uit geprobeerd..
"Doe normaal' zei manlief.. hahahaha..
MarieJeanne
13 okt 2009 13:58
@ Jos. Staartjes hebben hetzelfde effect, daar kun je ook heel goed mee huppelen. En vraag manlief maar wat normaal is. Puh!
Josefien.1
13 okt 2009 14:06
Jeanne, ik vraag niets meer, kijk wel uit, grijns. ;-))))
MarieJeanne
13 okt 2009 14:09
@ Jos. Als je dan maar wel doorhuppelt. Als dat al niet meer kan in je eigen huis... wel doen hoor!
Sylla
13 okt 2009 21:57
Ach gossie, huppelend met twee vlechtjes door de plassen met rode kaplaarsjes. Ik zie het helemaal voor me. Mooi gedicht hoor...;-)))))
MarieJeanne
13 okt 2009 22:20
@ Syl. Hahaha, jij stelt het je helemaal voor hè. De regen (zoals het leven brengen kan) en de kaplaarsjes heb je er mooi bij bedacht. De voetjes blijven in ieder geval droog.
Hera
13 okt 2009 22:30
k Was altijd een letterlijk "huppelkind" ( zonder vlechtjes weliswaar!). Jeanne, ik zie haar voor me... leuk, enne natuurlijk prachtige muziek, gaat morgen nog even hàrd!! ;-)
MarieJeanne
13 okt 2009 22:35
@ Hera. Doe maar lekker knallen en je jeugd herinneren. Groetjes ook van Bébèl.
Willem.J.1
13 okt 2009 23:27
Genoten heb ik van je gedicht....wat mooi gemaakt! En de muziek, ook al zo leuk. De opera La Traviata ken ik wel maar Pavarotti and friends had ik nog nooit gezien....en wat zijn ze leuk....genieten als ik Bryan Adams zie en hoor -geen stem, zeker niet in vergelijking met de anderen....maar och wat leuk!
MarieJeanne
13 okt 2009 23:33
@ Wim. Precies zo dacht ik toen dat spul zag staan zingen. Het ging en gaat niet om de kwaliteit van de stem, maar om het plezier wat ze hebben met samen muziek maken. Dat je mijn gedichtje mooi vond erbij is alleen maar een plus!
HelenaC.1
14 okt 2009 11:11
Verloren verleden...maar het kind in mij is er nog steeds.
Ik huppel op mijn manier verder :-)
MarieJeanne
14 okt 2009 13:15
@ Heleen. Heerlijk toch Heleen dat kind in jezelf. Huppel maar fijn verder.
Moontje-fifty5.1
14 okt 2009 20:43
m jeanne,
weer super mooi geheel ...ook muziek heel mooi !!
lieve groet moontje
MarieJeanne
14 okt 2009 21:24
@ the Moon. Heerlijk vrolijk hè. La Traviata. Je kunt bijna niet stil blijven zitten.
Fey
15 okt 2009 15:20
Wat leuk getekend Jeanne en het gedicht is ook heel mooi.
La Traviata, wereldmuziek. Een fijne dag en lieve gr. fey
MarieJeanne
15 okt 2009 16:02
@ Fey. De tekening was maar een grapje hoor. Dat kan ik beter aan anderen overlaten. Ik prbeer wel te blijven schrijven.
Vivero.1
16 okt 2009 18:01
Ook ik had, toen, lang haar tot op mijn middel. Vlechten, staarten, los soms. En nog, met hele korte haren, grijs al, dolende en zoekende. En pelgrimerend langs de wegen... Soms vermoeiend, meestal o zo boeiend bestaan.
MarieJeanne
16 okt 2009 18:11
@ Viv. Grappig, ik had ook heel lang haar, maar nooit een staart of vlechtjes. Ik huppelde ook niet erg vrees ik. Was vreselijk serieus. Hoop dat je al pelgrimerend vindt wat je zoekt. Grijs haar is charmant vind ik.
Evdh.1
17 okt 2009 00:03
Hoi MarieJeanne, mooi gedicht en inderdaad ben je als kind onbezorgd en huppel je door het leven. Je tekening is trouwens heel goed hoor, m'n complimenten.
groeten van Evelien
MarieJeanne
17 okt 2009 21:13
@ Evelien. Als je jong bent kijk je en huppel je anders. Tekeningtje was een ballpoint krabbel met wat kleurpotlood. Per ongeluk gelukt.
Bekijk alle fotoboeken
